Inktvis Tube

De inktvissen (Cephalopoda) vormen een klasse dieren behorend tot de stam der weekdieren (Mollusca). De wetenschappelijke naam, Cephalopoda, is afgeleid van het Grieks en betekent letterlijk koppotigen. Deze naam is zo gekozen omdat de armen zich in een kring rond de mond van het dier bevinden.
Inktvissen komen enkel in zout water voor en leven in alle wereldzeeën. Ze zijn in staat om van kleur te veranderen. De meeste inktvissen groeien snel en hebben een kort leven, meestal leven ze maar een tot twee jaar, met als uitzondering verschillende diepzee- en poolsoorten en de nautilussen die veel ouder kunnen worden.
Ze bewegen zich voort door water in hun mantel te pompen dat ze er krachtig weer uitpersen, langs de sifon. Alle inktvissen zijn carnivoren. Het voedsel bestaat voornamelijk uit vis, krabben, kreeften en weekdieren die ze met de zuignappen op hun grijparmen vangen. Ook zouden ze af en toe aan kannibalisme doen.
Inktvissen worden gekenmerkt door de positie van hun armen rond hun mond. Ze hebben acht armen met zuignappen, zeekatten en pijlinktvissen hebben daarboven nog twee voedingstentakels. De enige uitzondering isNautilus pompilius die ongeveer 90 tentakels zonder zuignappen heeft.
Inktvissen hebben goed ontwikkelde ogen met een torusvormig brein rond het darmkanaal. Ze hebben een verharde papegaai-achtige bek, daar bovenop hebben de meeste soorten ook nog een rasptong (de zogenaamde radula) om de prooi in stukjes te scheuren. De ingewanden en tere organen bevinden zich in de mantel (de gefrituurde ringen zijn verticale schijfjes van deze mantel). Zuurstof haalt de inktvis uit het water met behulp van kieuwen (2 tot 4), water wordt door het ritmisch bewegen van de mantel naar binnen gezogen en dan weer verwijderd langs de sifon. Deze sifon wordt ook gebruikt om inkt te spuiten en voor de uitscheiding.